SİZDEN BİRİYİM
Siz bakmayın yaşlı gibi göründüğüme
Aldanmayın sakın kafamdaki küfüme Ben daha on dört yaşındayım Tahsilim bitmedi ama doktor kıvamındayım Aşinayım damarlarımdaki kanın her zerresine… “Durun” dedim ama beni dinlemediler Söz geçiremedim hücrelerime Çoğaldılar da çoğaldılar Sonra vücudumun her yanını sardılar Saçlarım yumak yumak geldi ellerime Geçen ay hepsini kazıdı doktor amcalar… Önceki dönem okulda öğrenmiştim Biraz da doktor amcam söyledi, Hücrelerden ve plazmadan oluşan Ama büyük çoğunluğu kırmızı su olan Annemin domates çorbasına benzermiş kan, Bence içimdeki çorbanın tuzu fazla olmuş Annemin sabah yaptığı çorba mı, Yoksa Tanrının gördüğü reva mı canımı acıtan? Herkesin hücresi bölünmeyi biliyormuş Benimkilerin bu yeteneği kaybolmuş Aşmışlar kendi sınırlarını Toplanmışlar bir araya, oluşturmuşlar urlarını Büyüyüp koloniler haline gelmişler Vücudumun her yanını işgal etmişler Şimdi her gün ilaç veriyor bana hemşireler, Soruyorum bazen annemin olmadığı yerde Abla nedir bu benim başıma gelenler? Bulaşıcı değil diyor doktorlar Ama neden benden kaçıyor arkadaşlar Neden aralarına almıyorlar top oynarken Neden hep uzak duruyorlar, Kanım çoğalmayı bilmiyorsa Öğrenmemişse bölmeyi, bölünmeyi Çılgın bir nehir gibi akıyorsa Ben mi söyledim, ben mi istedim Neden her zaman beni suçluyor, dışlıyorlar? Annem ağlıyor bazen gizliden Görüyorum ama görmezden geliyorum Gidiyorum usulca odama Beni görürse daha çok ağlar, biliyorum Uzanıyorum yatağıma Gözlerim tavanda asılı, dalıyorum Düşünüyorum… Bir çare bulamıyorum Salkım salkım kopuyor umutlar içimden sonra Tutamıyorum gözyaşlarımı, ağlıyorum… Akşam olunca, yılların yorgunluğu omzuna düşmüş Doğuştan kadere küsmüş babam geliyor eve Gülümsüyor, her şey yolunda gibi Anneme çaktırmadan bir göz kırpıyor bana Sanki yıllarca hasret kalmış gibi oğluna Sımsıkı basıyor bağrına, İçten içe kan ağladığını Canından can aktığını, ben biliyorum Biliyorum ama belli etmiyorum, Çünkü halen nefes almaya devam ediyorum Ne ayrı bir dünyada Ne de başka Tanrının kollarında Ben de bu dünyada sizin gibi yaşıyorum, Bazen yoruluyorum ama Yine de hayata gülümseyerek bakıyorum… Sizden biriyim, LÖSEMİLİ deseniz de adıma Son nefesime kadar da güleceğim, inadına... |
Akşam olunca, yılların yorgunluğu omzuna düşmüş
Doğuştan kadere küsmüş babam geliyor eve
Gülümsüyor, her şey yolunda gibi
Anneme çaktırmadan bir göz kırpıyor bana
Sanki yıllarca hasret kalmış gibi oğluna
Sımsıkı basıyor bağrına,
İçten içe kan ağladığını
Canından can aktığını, ben biliyorum
Biliyorum ama belli etmiyorum,
Çünkü halen nefes almaya devam ediyorum
Ne ayrı bir dünyada
Ne de başka Tanrının kollarında
Ben de bu dünyada sizin gibi yaşıyorum,
Bazen yoruluyorum ama
Yine de hayata gülümseyerek bakıyorum…
Sizden biriyim, LÖSEMİLİ deseniz de adıma
Son nefesime kadar da güleceğim, inadına...
Bu ne kadar hüzün bu ne kadar gerçek kutluyorum usta
İşte günün şiiri diyorumm ve tam puan artı alkış.............
Kalemin susmasın;Selamlar