DÜŞLERİMİN SONU
bir deri bir kemik kalmış düşlerim
hüküm giydiğinin ertesinden itibaren küskün çocuklar gibi bakar bana bir köşeye sinmiş... elleri nasır tutmuş düşerimin ellerinden tutulmayalı hayli olmuş sen gittiğinin ertesi ve ben hala dargınım düşlerime onun bana küs olması birşey değişmez hani derlerya aslan dağa küsmüş dağın haberi yok oysa dağlarda küser aslanına dökülünce dişlerinden çakalın kan kırmızısı nehirlerin suyu dağda dargın kalabilir aslanın kırallığından... bir sondu belki düşlerim ölüm uykusuna yatmış belli unuttuğu yerden hatırlamayacak bir daha beni hiç bakmadığın kadar sert kinci ve nefret dolu dakikalarında beni yerleştirdiğin sahte gülüşlerindeki en uç noktada küle döndürecek beni... Ferman kemal ZENCİRCİ |