BERDUŞI Sahile uzanmış bir berduş Ayakları kumun içinde Gözleri şişmiş Sakalı serdüştün sakalı gibi karmaşık Üstünde yırtık pırtık bir elbise Yüreği bölük pörçük Yırtılıp çöpe atılan bir mektup gibi Yanında bir köpeği Tek sırdaşı Hatta yoldaşıdır Ay, öyle güzel vururdu ki denizin dibine Balıklar serenat yapar sevdiğine Denizin en dibinde Aşk ı destan yazar köpek balıkları Kendini yaşamın güzel kollarına bırakırdı… II Doğruldu berduş Belinde ince bir sızı Teninde Gündüzün kavurucu sıcaklığı Dalgaların hışırtısında Uzanıverdi sigarasına eli Ama olmadı Dalga ihanet etti Son sigarasını da alıp götürdü Bir gemici buldu Ve kaçak bir tütün sardırdı Sonra uzandı yine Gözleri yıldızlarda Kulakları Çılgınca sesler çıkaran diskoteklerde Yanına kadar sokuldu bir martı Özür diledi berduş Gecenin bu vaktinde Verecek bir şeyi yoktu martıya Boyun eğip gitti martı Ardında kaldı buruk İki damla gözyaşı Üzüldü berduş Sonra ağladı Kendi de açtı çünkü… III Bir ses uyandırdı Yarı uykulu halinden Sızlayan bir sesti Belli bu ses derbederdi Belki de yüreğindeki kederdi Ve fark etti Vadesi dolan bir tanrıçaydı bu Lilith Ölümü bile güzel kılan tanrıça Senmisin dedi Sesi çıkmadı ama biliyordu Daha önce görmüştü Binlerce yıl önce Ve şimdi, değişmişti Gördüğü anda yaşamak istemişti berduş Ama ağlıyordu hala tanrıça Silkelendi Halikarnes e karşı bir göz seyritti Deniz suyuyla yüzünü yıkadı Ve yanaştı tanrıça ya İlkin ürkekti Sonra ilk defa oluyormuş gibi erkekti Özür diledi Ve derdini sordu Benim vadem doldu dedi Atıldım çöp tenekesine dedi Olmaz dedi Berduş Sen kaldırım gülüsün dedi Yok dedi tanrıça Sonra berduş Korku ve cesaretle Hayatının son isteğinde bulundu “Müsaadeniz olursa Size aşık olabilir miyim”? Dedi Yok dedi tanrıça Ben seni hak etmiyorum dedi Sonra yürüdü Çıplak ayaklarıyla Denizi yardı Gitti gitti gitti Berduş dur dedi O gitti Dayanamadı berduş Kafası zaten bir hoş Takıldı peşine Bulma umudu ile Ama ne gezer Tama son nefesini verme arifesinde Konuştuğu tanrıçanın hayali olduğunu gördü Çünkü tanrıça da sahilde onun peşinden ağlıyordu…. (Ferman Kemal ZENCİRCİ) |
Saygılar.......