SEVMEDİN BENİbir ağacın kökünde kuruttum seni esen yelin soğuğundan damıttım seni kan eyledim,gözyaşımdan akıttım seni sinemi deldin de sevmedin beni etime kilitledim ruhun çıkmıyor hasret dağlamaktan ne zor bıkmıyor gönlüm sana dair kem söz dökmüyor bak deli eyledinde sevmedin beni her güvercin sana çırptı kanadın senden başkasına gönül vurmadım hayalinden öte tek an durmadım vakti ölüm kıldın,sevmedin beni zordu yokluğunla baş edebilmek adına şiirler büyütebilmek ne buhranlar aştım zor çekebilmek kanbur kıldın adım dile sevmedin beni yanan bu ateşe pervane iken aklım senle deli-divane iken her tuttuğum kalem ele kör diken gömdün gülüşlerimi sevmedin beni cemâle hasrette herbir tebessüm ellerim kan kokuyor yüreği hüzün benden başka kaçkez döndü o gözün gönül gönül gezdin sevmedin beni hangi harda ilmek olup yanayım bu denli tapmışken nasıl kanayım dedim ’ayağına arş-ı alem olayım ’ yitik,viran saydın sevmedin beni yüzümü secdelere sen diye sürdüm yumduğum her rüyayı yüzünde gördüm hayat ipliğini kanımla ördüm adındı ibadetim sevmedin beni uykulara aç bedenim sesine muhtaç bir kez görmek ahirimde tek amaç kaç sarp dağı geçtim kaç dağ kaç yamaç yokuşundan ittin de sevmedin beni Gülşah Gayret TEKİRDAĞ ,,, |