Kötürüm Sevdaların Kollarında
Kötürüm Sevdaların Kollarında
Gözlerin gözlerinin uçurumu olunca, Ölen bir serçe gibi gözyaşında boğuldun. Merhemi olmayan aşk caddelerde solunca, Kötürüm sevdaların kollarında dağıldın. Acı doğacak hüznün şiirine gebedir, Her şair dizelerde kendi tutar yasını. Yürekler hecelerde zamansız bir göçbedir, Kimseler silmez gönlün kanayan şu pasını. Saydam düşler kırılıp ufuklar tutuşunca, Kalabalık içinde yalnızlığını seçtin. Ve gecenin seyyahı baykuşlar ötüşünce, Ayrılık orağıyla anılarını biçtin. Şiirin kıyısında ne gezersin ey şair! Şafaklar tutuşuyor aşkın kor dudağında. Yaralanmış bağrını ne üzersin ey şair! Kar mı boran mı kaldı yüreğinin dağında? Heybende kelimeler ağlıyor birer birer, Haydi durma yola çık vakit henüz geç değil. Bu feryad bu figanın nereye kadar sürer, Kanayan cümlelerin önünde sessiz eğil. Harfler ağlarken hüzün yanığı bir kalemle, Kendi kanıyla şiir yazan Yesenin mi misin? Geçmişten arta kalan bitmeyen bir elemle, Hüznün şiirlerini söyle yazan sen misin? Coşkun Mu’tlu 03.07.2014 |
Tam hüznün Şairine yakışan bir şiir olmuş, fevkalade bir eser Coşkun abim.
Yüreğine sağlık..
Saygılarımla...