ŞU GÜNLER DE UZADIKÇA UZUYOR
ŞU GÜNLER DE UZADIKÇA UZUYOR
Ne çabuk özledim yine yaylayı, Çoktandır görmedim Pembe Lale’yi, Gülü, karanfili ve Güldane’yi, Seversin hevesin açıldığında. Ardıçla katran yaşar yan yana, Oğlakla keçi koşar yan yana, Sen de kavuşursun ozan yaylana, Yaz gelip birlikte göçüldüğünde. Söğütler kavağa selam veriyor, Neden boyuncuğu eğik duruyor? Gurbet Kuşu sılasına varıyor, Kar eriyip yollar açıldığında. Menekşe yamaçta bana el eder, Çiğdemi gören de kalır mı keder? Eski sevgililer durmaz gel eder, Tozpembe dünyada uçulduğunda. Badem çiçek açmış atar havasın, Yeşiller içinde coşar hevesin, Yörük kızları da çeker devesin, Baharlan yaylaya göçüldüğünde. Bir o yana, bir bu yana koşarsın, Kuş olursun, gökyüzünde uçarsın, Düş görürsün, sevdiğinle kaçarsın, Sılada çiçekler açıldığında. Yayla, neşesize neşe katıyor, Kızların sorarsan, cilve satıyor, Yüreciğin daha hızlı atıyor, Pınarın suları içildiğinde. Arif yine yaylam diye yazıyor, Özlemlerin denizinde yüzüyor, Şu günler de uzadıkça uzuyor, Gurbette okullar açıldığında. Arif GÖLGE (Ankara, 23 Mart 1984) (Not: Bu şiir, 26/06/2001 tarihinde, Mersin 2. Noterliğinin 13672 yevmiye no.su ile yazarı adına tescil edilmiştir.) |