anlatamadıklarım vardı susup içime attığım
kahreden yıllara karşı
uykusuz sabahlarım oldu günlerce
dostum bildiğim gecelerde açtım gözlerimi
yalandan bahsettik uzun yolların bakışlarında
baş başa
bir ben
bir de karanlığın ötesinden görünen
yalandan bir gölge vardı karşımda
o da sen


fazla söze gerek yok sevgili
aslında her şey bir yalandan ibaretti
oysa ben seni beş vaktin
her bir vaktinin her bir ezanıyla
dularımla sevmiştim yüreğini
ama
ama sen önce güldürüp
sonra öldürdün kalbimi


şimdi umutların tükendiği
ve sözün bittiği bir yerdeyim
her şeyini anladığım bir gerçeğin
karanlık gölgesindeyim


anladım ki her şey yalanmış
senelerdir
yalandan köprüler inşa edilmiş yüreğime
şimdi hepsi birer birer yıkılıyor
düşüyorlar nehrin sularına
sürükleniyor denizlerin
en azgın dalgalarına


bir avuç mutluluğum vardı ellerimde
oysa
yalandan bir elle tutulmuş hepsi
umutlarım vardı yokluğunda hasret saydığım
o da yalanmış
gülüyorum
ama aslında ağlıyorum
gülüyormuş gibi görünüyorum


sana adadığım bir ömrüm vardı
şimdi kendi kendime yaşayabileceğim
bir hayatım bile yok artık
yalandan bir aşkın
yalandan bir dünyasında gizleniyorum
kimse görmesin diye
gözlerimi kapatıyorum
yine görüyorlar ama
ben görmüyorum


üzerimdeki ağırlığa inat
sırtımdaki acıyla yaşıyorum

eyy! önce güldürüp de sonra öldüren sevgili
söyle
Sen kalbimi sırtıma ne diye çizersin böyle
kör bir bıçakla parçalarken yüreğimi
yanmadı mı kalbin
yanmadı mı yüreğin
ardımı sana döndüğüm ilk anda
vurgun yedi yüreğim
.
.
.
.

Mawish
.
.
.

VURGUN – Mawish Şiirleri