Hain kalemim ...
Kalbim yine baş tacı etti acıları,
iğde kokusu sarmış, çocukça koşuşturduğumuz sokağımızı, ne güzel ... Koca bir yılı daha uğurladım, saçlarımın ak’lığından yapılma, misafir evimden ... Tarifim imkansız ... Bu yılda sensiz büyüyeceğim, yaşlanacağım, yaşayacağım ... Çeki düzen de veremiyorum artık aynalar da, içime ... Hep bir yanım, yarım ... Fotoğraflarında üşüdü geçen kış, b/akmadı gözlerim, dayanamadım ... Bazı geceleri de sessizliği bozan ç/ağrılarımsın ... İnsan en çok ta gidenleri ve canını yakanları özlermiş, derler ya ... Koca bir yalan .! Hem öyle olsa ben seni özlerdim ki . Yazdıklarım mı ? Kalemim den damlayan mürekkebin izi ... |