AYAYORGİ TEPESİNDEN
Bir kamyonetle doludizgin
İnerken Ayayorgi tepesinden, İçindekiler bizler ve de Suyla bebek Çılgınlar gibi sevinçliyiz. Bu günümüz de böyle geçti, Gece karanlık ve serin Tepemizde dolunay bir altın tepsi, Düşünür gibi derin, derin. Geçmiş günlerdeki devinimlerimiz Birden aklıma geldi: Soğuk ve karanlık gecelerde Nice bahçeleri hep böyle geçtik; Yine üstümüzdeydi dolunay, altın tepsi Yeniyorduk karanlıkları gülesi eğlenesi. Gördü ve yazdı Polat dedesi, Yüzün, rakın gibi hep ak ve aydınlık olsun, Bil ki, seni hiç unutmayacaklar Dilara’nın, Suyla’nın güleç yüzlü SADUN BORO dedesi. Adanın cıvıltılı sahil kafesinde, Gece saat on bir sularında Son kahvelerimizi içtik. Yine tepemizde gülen ay, bizi uğurlar gibi, Suyla uyumuş, Dilara mahmur, BORO dedesinin kucağında, “ Hadin bakalım vapur gelmiş” Son vapurdur; karşıya geçiyoruz ”diyerek, Ada serüvenini böylece bitirdik. KEMAL POLAT “7 HAZİRAN 2005 B. ADA / İST. |
Beğendim…
....................................... Saygı ve Selamlar...