hey iklimlerin en ön safındaki gül
aşk-ı hükümle bekle beni




....




göğsüne serili yakamoz
anla ki ay düşlüyor suların mavi derinliğini
hangi sağırlık duymaz sanırsın sesindeki ırmağı
koyu vahi dinler boynuma serin zülfün
yatağı milyon asır yıkanan dilsiz aşk mürekkebi





....




bağırsam
ağlayabildiğim en uzak resmilerin kenar işlemelerine
boşluğu saran sesin avazları toplanırken deniz kumu tuzunda
büyükçe bir uyku serilse gözlerinin asrı yalnızlığında
paylaş beni diyorum artık
hayali kahramanlar konuyorsa ağaçlarındaki dallara
bir yıldızın seyrinden sal iğde yapraklı sevdamı
ne çok şafak ezberledim oysa sana
gözlerimin kapanmayan sabahları
nasılda korkarak açılıyordu
son giden geminin kuyruğuna





....





oradasın
bilmediğim uzağın tanımadığım dostları var alnında
elini sürsen üşümekten geberen çocuğun sesine
hissederim elindeki titremeyi biliyorum
baksan onun yüzündeki kir pas hayata
anlamlı kaideler içinde sloganlara sararım aşkı hayatı biliyorsun
eski bir limana uğrasa zaaflar içinde pişman aşkların
kaybettiklerinin kayıplarından çıkıp geleceğim
birazda
dudaklarını sına rüzgara saldığım ıslaklıkla
ki
yorgunum yalnızlığın aralıksız vardiyalarında
içimden şarkılar söylerken sahipsiz gecede
birden duruyor zaman kırıntısı içinde kelimeler
ve düşüyorum hiç dokunmadığım saçlarının ezgisine




.....






çoğalırmısın
şu sakıncalı düşlerimin kestane masalı güncesinde
yanağına sokulan hayaller kayardı göz ucu yağmurum da
sonra bağışlardık geçmiş içinde ne varsa
bilsen aslında
bilsen acıdığım vakitlerin pamuk şekerli saklanışını
ben balonlar yüzdürüyorum semada
ve bir tahta taburede sızıyor çocukluğum
aynı kasvetlerin farklı topraklarında esir gibiyiz anla
bir konuşsa ulu orta ruhunun susuşu
bir konuşsa
ve ayrı düzergah sonrası
toplansa hayallerimiz aynı şehrin bir boşluğunda
bilsen diyorum
aşkın zaman geçerken nasılda ezildiğini
gözlerimin kar sularına çoğal şimdi
oradan kirpiklerimin ucundaki toprakta bak buğdaylara
sarı tozlu hava karışır ruh sağanağına
ve ben sonbahar olur açarım bulutları berrakça






....





bir kitabın bölüşümünde
hayati bulguların hesabını tutuyorum
ağır harfler baskın yediğinde
esir yırtılmalar açılıyor ön sözün ısmarlama aşklarında
ki ben
seni ısmarlamıyorum
ben seni ezberlemiyorum acınası duygu yoksulluğunda
uğurlamalı bir mektup say zarfın içindekini
boş kağıdın bir yerinde ara ikimiz için biriktirdiğim bizi
boşver
rakamları ve hudut ardı kelimelerin arzını
koşan bir atın soluğunda kapat irin selleri
kavuşmak için bir erdem onun rüzgara başkaldırısı
sen beni yüreğinin buğulu penceresine çiz sevgili



....






kurumuş dalların mevsiminden
beyaz örtülü ıslak zamirlere defnediliyor hayat
ardından çiçek özü aşklar
ve nemli akşamlar alacak zamanı
son gördüğümde hiç bilmediğim seni
başka bir kutsama vaktiydi düşler
yoksul bir demin
en taze çay kıvamına veriyorum seni
akşam geliyor
hayali bir ıhlamur çiçeği masa dağınıklığı
tütünden boşalan gri şiirin ruhuna sarılıyor
ve utangaç bir sessizlikle diyorum sevgili
sana merhaba




...





aşkı bulmak değil anlam dediğin,anlam aşka saygıdır sevgili






...