PENCEREMDEKİLER
ne zaman pencereden baksam
rüzgar başımı okşar ağaçlar selam verir bana sevgililer otomobiller aklım’dan geçer benim ne zaman pencereden baksam bana turkuaz gülümsersin günlerden mayıs beş sor birine bul beni sirkeci’de tramvaylar içim’den geçer benim ne zaman pencereden baksam yoksul ellerime uzanırsın büyükçe güzelleşir yalnızlığımız bir şiir oluverirsin ansızın en meşhur edipler elim’den geçer benim ne zaman pencereden baksam camda buhar bulurum seni yazılır öykümüz ıslaklığa sevdaya giden yollar yüreğim’den geçer benim 27,2.14 Çanakkale |