Dudağında kibir,
Bir kıvrım.
Savurur beni çöpe atar.
Yüreğimde garip bir umut,
Gelir,gider.
Her gelişinde içime batar.

Yüzünü asarsın.
Ama.
Bakışın,gözlerin,
Bize hep sevgi saçar.

Bilirsin ben parfümden anlamam.
Senin sıcak kokundan
Ayrı kalamam.

Duvarlar çöker üzerime,
Uyku gelmez gözlerime.
Beklediğim sabahlar.
Çok uzaklara kaçar.

Akşam geliyor,
Yine karanlıklar bizi yutacak.
Can çekişen yüreğime,
Yine sancılar batacak.

Ben;
Geceleri kalkar,
Çocuklara su getirir.
Yeni bir yalan söylerim.
Anneniz dönecek yavrularım.
Derim.
Aslında bu yeni değil,
Yalanların tekrarı.

Ben;
Gözlerimi tavana diker,
Yalnızlığı kucaklayasım gelir.
Sonra vaz geçerim.
Sensiz olmaz ki.

Biz fakirdik.
Biz sorunlara dik duramadık.
Bazan yiyecek,içecek bulamazdık.
Çekip babana gideceğin hiç aklıma gelmezdi.
Hele çocukların ana derken,
Arkandan ağlarken.

Ben; eğer baba olamadıysam.
Eğer seni adam gibi sevemediysem.
İşimi gücümü beceremediysem.
Sen; git babana,
Yeniden başla yaşama.
Baban da,Gördün mü desin,
___Çulsuza gitme dedim sana.


Biz;çulsuz.
Biz;mutsuz.
Hem çalışırız.
Hem bunu kadere yazarız.


Sen;
Sevebilseydin kadınım.
Katlanabilseydin yokluğa biraz.
Kızın gelinlik giyerdi bembeyaz.
Yoksulun kızı ata binmiş diye herkes bakardı.

Çulsuzun kızına baban da bakardı.

Sen kolumda,
Oğlumuz elinde,
Biz de giderdik düğünlere.
Bir de atkı atardık can-ı gönülden.
Saçlarına taç takardım sümbülden.

Var git kadınım.
Cehizlerini de al götür.
Kaç parası geri geldi,
Baban da görür.

Çocukların ağlasın varsın.
Onlar ağlar ağlar susar.
Onlar garip şairin çocukları
Şerbet içtik der, kan kusar.

Umutların ucunda,
Bir ip bulur da yüreğimiz asılır.
Biz gideriz de sonsuza,
Belki kitabımız basılır.

Zenginlikte gözümüz yok.
Yeter ölümüze onurumuz.
Alın terimizle alınsın.
Beyaz çulumuz.
Bedeli ödensin de
Açılsın çukurumuz.

Şairler işte böyle gider.
Yaşatandır bizi umudumuz.
Arkamızda kalan tek onurumuz.


Doğrular kanadımız,kolumuz.
Koşar,uçar gideriz.
Hak yolu bizim yolumuz.



Orhan Semiz
(Karacan)