Burası Neresi.Şiirin hikayesini görmek için tıklayın 1968 yılında ilk kez gördüğüm mersini arıyorum.Narenciye bahçelerinin katledilerek plansız bir şekilde betonlaştırılan Mersin’de yaşamak çok üzücü.Denizden şehre beton surlar geçit vermiyor.En fazla göç alan bu güzel şehrimizde göstermelik hizmetler yapılmakta.Ben yurduma kör bakanları kınıyorum.
Kıyısında betondan sur
Arkasında Akdeniz uyur Bilmem kaç koca cep doyurur. Bura neresi. Bitmez alt yapısı, Turiste açılmaz kapısı. Ne madalyası var ne kupası Burası neresi. Yolları delik deşik. Seçimden seçime sallar beşik. Göçler geldi yetmez kaşık. Burası neresi. Yok doğal gazı. Kışın kirli,sıcak yazı. Hiçbir tarakta yok bezi Burası neresi. Birkaç kelle kulak yerinde, İşsizler kimin umurunda Haram dolu karında Burası neresi. Meşhur portakalı narı Yaylasıdır fındıkpınarı Lokması çalınan yörük diyarı Burası neresi. Denize küsmüş,dağa küsmüş. Betona dönmüş,bahçeleri kesmiş. Kirli paralara peşkeşmiş Burası neresi. Ne yolu var yürünecek Ne namus kalmış bürünecek. Halmi kalmış dosta görünecek Burası neresi. Güzellikmi kaldı sende. Gidende pişman gelende Hırsızlar ürüyor bu handa Burası neresi. Adana ile Antalyanın arası. Gelmiyor sana talih sırası. Yurdumuzun bahtı karası. Mersinmi burası Burası neresi Orhan Semiz |