BU SABAH
Aynaya baktım ki bu sabah,
Gözlerimi tanıyamadım. Bakışlarım, Işığı sönmüş,bir feneri hatırlattı bana. Ne hazin.. Uykusuz gecenin sabahından mıdır. Yoksa: Sağanak düşen yaşlardan mı. Bu hüzünlü yansıma.. Aynaya baktIm ki bu sabah, Dudaklarımı tanıyamadım. Rengi ruhsarı kaçmış. Solgun ve kupkuru Konuşamadım. Aynaya baktım ki bu sabah. Yüzümü tanıyamadım. Bu bakış bu duruş, Ben değildim. Silmek istedim aynadaki beni. Bu ben olamazdım.olmamalıydım, Ne hazin bir sabah bu. Ben kendimi,kendimi tanıyamadım. GÜLSEREN MORKAN |
Aynalar en fazla ruhu gösterir.
Yeter ki ruh yıpranmasın derim...
Güzeldi iç döküş...
Selamlar, saygılar...