Kurşun kalem:

Adıma bakmayın,
Gerekiyorsa savaştan korkmayın.
Ben kılıçların yapamadığını yaptım.
Kurşun benim lakabım.
Edebiyatçıların eski dostuyum.
Sabahlara dek uykusuz kalanlara arkadaşım.
Tükenmez kalemle dertte başım.
İşimi gücümü ona kaptırdım.
Diplerde köşelerde,
Kırık, dökük kaldım.
Sık sık kırıldım.
Sonunda hayata darıldım.
Elveda dostlarım.
Demiş.

Tükenmez kalem:

Ben kırılmam darılmam.
Adım tükenmez ama tükenirim.
Karalama yaparsanız küserim.
Şarkıyı şiiri çok severim.
Benim en büyük marifetim.
Ak kağıtlara inciler dizerim.
Kurşunun,mürekkebin
Defterini düren benim.
Beni kullanan alim,tanımayan cahil,
Yalanım varsa canımı alsın Azrail.
Demiş.

Dolma kalem :

Doldum taştım.
Yaka ceplerine bile bulaştım.
Bütün masaları önce ben süsledim.
Şairleri,aşıkları hep ben besledim.
Tükenmezle dosttuk ama
O Pabucumu atmak istedi dama.
Sonra masalara bir klevye,
Bir de monitör kondu.
Hepimizin içinde mürekkep dondu.
Şikayet ediyorum size.
Sevenler antika gözüyle bakmasınlar bize.
Demiş.

Kağıt:

Dertliyim dostlar bir de beni dinleyin.
Halimi anlamadan çekip gitmeyin.
Ben miladıyım ilmin,irfanın.
Ben dostuyum bütün duyguların.
Şiirler yazılamayınca buruşturulup atıldım.
Kırtasiyelerde binlerce yıl satıldım.
Her kürsüde her elde dolaştım.
Yazanlar, aşıklar için her kalemle dalaştım.
Çizgili istemeyene parşomen oldum.
Matematik derslerinde sarardım soldum.
Müzik için beş cizgili,harita için kareli
Bakın şimdi ak sayfalar nereli.
Ya geri dönüşüme girdim, ya da çöpe atıldım.
Tozlu dosyalara itildim.
Şimdi bir kutuya yazıyorlar.
Çıktı bozuk olsa bana kızıyorlar.
Ben insanlara çok inciler döşedim.
Çok bahar gördüm,çokta yaz yaşadım.
Ne olur çöplere atmayın bizi,
Sokaklarda çiğnemeyin.
Tarih boyunca dost kaldık.
Dost sözü dinleyin.
Demiş.

Orhan Semiz
(Karacan)