Gerçek MasallarPembe gözlüklerimi çıkarınca gördüm, hayatın gerçek renklerini Yüreğim masallarda kaldığından ikna edemedim aklımı Gerçeğin rengi siyah-beyazmış Mutlu son yokmuş aslında Mutluluk, masallardaki gibi yakın da değilmiş insana Düştüğünde ellerini uzatan prensler yokmuş Seni dipsiz kuyulara atan şeref yoksunları varmış Öyle anlatıldığı gibi; Kuşlar,sevinçler arkadaş olmuyormuş Bahar kokulu günler uyandırmıyormuş sabahlara Geceden kalma hüzünler uykuyu haram ediyormuş insana En yakın arkadaşınsa yalnızlıkmış meğer Burnuna gelen tek koku ise, kanayan yaralarının kokusu oluyormuş Masallardaki gibi ’bir varmış bir yokmuş’ En kötüsü de, ne zaman çocuk olduğunu anlamadan büyüyormuş insan Ve hayatın beşiğinde ’bir o yana bir bu yana’ savruluyormuş... |