BENSİZ YAPAMAZ SIN
Yüreğimde bilinmeyen bir kor beni içten içe yakıyor
Karşıma geçmişler bence zavallılar acıyarak bakıyor Aralarından birisi çıkmış bana olmadığını söylüyor İçimden diyorum onlara benide Allah’ım görüyor Nasıl bu hallere düştüğümü o sevdam biliyor Biliyorum ki şimdi oda beni deli gibi özlüyor Yine biliyorum ki mazimizi anıp hayalimi seviyor Kapısını açmış beni gönül sarayına bekliyor Beklesin dursun oda acı çekiyor benim yokluğuma ağlıyor Tanıştığımız günlerde yazdığım mektuplarımı okuyor Yastığında bıraktığım saç tellerimi hatıra diye arıyor Siyah beyaz tozlanmış resmimi avuçlarında öpüyor Vasıf’ı düşlerken bir ses duysa hemen kapıya koşuyor Yorgunluğun etkisiyle kendinden geçip olduğu yerde uyuyor Düşlerinde benimle mutlu oluyorken irkilip kendine geliyor Acık kapılar, yolumu gözlüyorken bedeni soğuk soğuk terliyor VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU 28.05.2014 ÇARŞAMBA |
NIHAT YURT KANADA SELAM OLSUN SANADA