ÇANDAN SEVENE BUDA YAPILMAZKİ
Her gün kendi halinde ıssız bir yerlere çekilip ağladı
Kalbini halden bilmeze bilmeden körü körüne bağladı Sevginin aşkın vefasızlığın bedelini kendine sağladı Ne yapsın ki kızgın demirle yüreğini duygularını dağladı Sevdiği için fedakârlık yapıp kendisi yaşamaya küstü Zakkum içip, sesi çıkmaz oldu yüreğinde dikili aşkın büstü Aşkının gözünde sadece bir köşede değersiz bir süstü Aşkı için zakkum içebilen bir sevene, bu reva görülür mü? İçimden ona yardım etmek geliyor tutabilsem elinden Onu incitmeyen ona ömrünü verip onunla ağlayan Hayatın anlamını beraberce yaşayabilen mutluluğu arayan Bir seven bulsam aşka aç, onlar ne çift olurdu benim bu hayalim Vasıf ’der böyle şah damardan bağlanan olur hep dertli Ne yapacağı nereye gideceği nerde kalacağı belli değil ki yeri Yaşlı gözleri, kırık kalbi, sisli bakışı, dikenli tüyleri titrek elleri Zavallım, oturmuş taş dibine bekliyormuş orda son nefesini VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU 27.05.2014 SALI |