sıtma geçiren bir yokluk ağacı gibi ortasında kadınlığının arkasında çocukluğunun ve önünde insanlığının söküp bütün apoletlerini varlığının tükürmek gelmişine, geçmişine hep kere…
imlası bozuk sözcüklerin cümlesinin harflerine sövmek ana avrat er kişi niyetine er kişi dedim de döküldü tüm dişlerim söküldü içi geçmiş yüreğim bize yanlış öğretmişler literatürü biyolojisi bozuk kelimelerin kadranı kırık dümeninde yönümüz hep fırtına sonumuz hep tufanken üç doğru bir yanlışı telafi etmiyor…
şimdi yere bakma zamanı eğin başınızı toprağa gömdüğünüz umudunuzu koklayın ta ki güneşe bakmaya yüzünüz ay’a söyleyecek sözünüz yağmura seslenecek türküleriniz olana dek…
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Sıtma Ağacı şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Sıtma Ağacı şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
içinizdeki kuşları kim vurdu diyemiyorum aklım dökülür orta yere övündüğüm, ama hep övündüğüm... koca koca kentler alaşağı etmişler göğüslerindeki Tanrıyı, ne çıkar sıtmadan ölmüşse orman şiir, içler acısıydı...
aklım dökülür orta yere
övündüğüm, ama hep övündüğüm...
koca koca kentler alaşağı etmişler göğüslerindeki Tanrıyı, ne çıkar
sıtmadan ölmüşse orman
şiir, içler acısıydı...