YÜREĞİMDEKİ DEPREM
Tarih olmuş bir kentin kalıntılarıydık.
Unutulmuş bir enkazın Duyulmayan sesiydik. Yüreğimiz serindi, Hissetmiyorduk bedenimizi. Ölümün soğukluğu, Yaşamın sıcaklığı, Ilık nefesimizle buhar olup uçardı. Sabahları düşlerken ürperirdik. Acı dolu çığlıklar yükselirken, Bıçak gibi keserdi sessizliği. Kurtulmayı beklerken, Unutulmuşluk duygusu sarıyordu bedenimizi. Bir kibrit çöpü ile Fark edilme hayalleri kurarken Temelinden çöküp geldi. Ve üzerimizde kaldı Hasret dolu duygular Ve sevgisizlik duvarının altında Can verdi umutlarımız |
tebrikler çok güzeldi