Hangi şehir kırdı kollarını meleğim
Söyle beni neden aptal ediyor bu sevgin
Dilin yok biliyorum
Acımıyor ki içim seni severken
Kimi kimsen yokmu senin
Acılarının adresini ver bana
Seni ağlatan gözlerini gözlerimden çeken
Acılarını ver bana sevgili
Susma ne olur susma
Dilin yok biliyorum
Ama acımıyor ki içim seni severken

çekti pimini işte hayat...acılar saçıldı dört bir yana ...yürekler ayak altında şimdi...pamuk helva tadındaydı önceleri umut şimdiyse küf tadında... bir zamanlar fesleğen kokulu bahçeler vardı sevgiliye giden sonra kurudu feslegenler,dikenler sardı bahçeleri...ve dikenler çoğaldıkça cesur yürekler azaldı...acılar yanlızlıga meze oldukça düşler sarhoş oldu...düşler sarhoş oldukça seven öldü...sevilense dikenli bahçelerde yasta......

Zehir gibi yaşıyorduk sevgili
Yanımdayken gözlerini bırakmazdım
Özlüyorum seni sevgili özlüyorum işte

gözler kan çanağı,acılar titrek hasret ayazlarında ...ve kan ter içindeki son bekleyiş sevgiliyi....

koşma peşinden.son giden kuşun kanadında asılı sevgilinin gözleri...hangi mevsimde hangi dalda şimdi kim bilir...bilmezmisin asi ruhların acıdır yoldaşı kimi kimsesi yoktur onların...adreside...

güzeldi...tebrikler....