Yıldızlar her gece sana âşık olurdu.
Ve uğruna yüzlerce yıldız kayardı.
Kara bulutlar kıskanırdı bu manzarayı...
Ve örtmeye çalışırdı gökyüzünü.
Yakamoz olup denizkızını mest ederdin.
Kaç şairi uykusuz bıraktın...
Binlerce aşığın var senin.
Birleşen ellerde ışığının hışırtısı,
Bütünleşen dudaklarda sıcaklığın,
Kimi zaman bir bulutun arkasında,
Ama en çok ta açık havada seyrettin âşıkları.
Dağlarda eşkıya aynası olurdun.
Çarpışırdın gölgenle korkmadan.
Şehrin kirli ışıklarında.
Dans ederdin yüksek binalarda.
Her halinle büyülüyorsun insanı tepeden tırnağa...
Esrarengiz ve bir o kadar da masumsun.
Bazen tombul bir çocuk,
Çoğu zaman da alımlı bir kız tebessümü gibisin.
Yıldızları yetim bıraktığın anlar oluyordu bazen.
Pencerenin buğusuna inat,
Hiç gitmiyordun gözümün önünden.
Düşündüm de ne çok yer etmişsin içimde...
Kaybolduğun zamanlarda...
Nasıl arıyor seni gözlerim bir bilsen,
Bak yine penceremden akıyorsun içeri.
Daktilomun tuşlarını bir bir yoklayarak,
Mısralarımın içinde dolaşıyorsun.