Her şey nasip meselesi
Öyle olmasa yağmur düşer mi sanırsın?
Görür görmez ardından
Yanıp tutuşup
Bu gönül pişer mi sanırsın?

Kıskanır gökyüzü sevdanın ufkunu
Gözyaşının her damlası derya olur yüreğimde
Adalar boyu sayısız kıyılara vururum
Kahkahaları böyle diyerek
Çılgın martılarla konuşurum.

Güneşin doğduğu andan batışına
Gözlerinin beyazı dünyamı sarar
Sabahlara kadar seyrederim
Gözlerinin karası her yandan beni sarmalar.

Saatlerin kırıntılarına sığar nazın cilvelerin
Hüküm ellerine kelepçeler sevdamı
Mermisiz tüfekler gibi mahcup, boynu bükük
Bekleyen tek mahkûmu ben olurum gecelerin.

Kirpiklerine idam kararı verdim dün gece
Astım kaşlarının tam ortasına
Neşen ne kadar uyum içinde bilsen dişlerinle, saf, beyaz
Öyle bir yumak örüldü ki çiçek renklerinde
En güzel anahtarlar uymaz, senden başkası da açamaz.

Çılgın atletler beynimden fırlamaya hazır
Saatler, saniyeler hasretini çeken bebektir
Baharı ilk defa gören kuzuların meleyişidir ümit
Mutluluk dersen, gözlerine çarptığım an
Dudağına yerleşen gülümsemektir.

Canım,
Göğsüne dayanırsa başım, kulaklarım aşkını duyarsa
Yanardağlar damarlarıma yerleşir, zerrelerimde yangın
Bütün çiçekler pembelere bürünür
Ayazlara bürünmüş titrek geceler
Giyer allarını bana beyaz görünür.

Dedim ya bir tanem nasip meselesi
Hele ayçiçekleri hatırlasın güneşe dönmeyi
İşte o zaman âşıklar alıp sazı eline
Yıllarca anlatacaklar dünyanın bütün kitaplarına
Seni sevmeyi, sana sevilmeyi.

Turgut UZDU