İhmal etmedim annem
Seni sevmeyi düşünmeyi
Hele hele seni özlemeyi hiç
Hiç ama hiç ihmal etmedim annem

Gelemedim yanına param yoktu
Bakamadım yüzüne derdim çoktu

Söyleyemezdim ki sana
Bilmemen daha iyi diye düşündüm
Onca üzüldün yoruldun kırıldın yıllarca
Birde üstüne dert eklemek istemedim

Annemsin
Sebebi hayatımsın
Sende benim gibisin
Bu koca hayatta yalnızsın

Ömrümün çeyreğinde yaşadım
Şefkatini sıcaklığını güzelliğini
Bakiyesi hep hasretin

Canına yandığım gurbet
Kızayım diyorum olmuyor

Babayım bende kızamam
Kimselere çatıp küsemem
Alıp da başımı gidemem

Anne anneciğim anam
Ben seninde evlâdın değil miyim!

Kız bağır döv yine istersen
Ama uzak kalma benden

Bakma büyüdüğüme
Çocuğum hâlâ
Çocuğunum hâlâ
Korkuyorum hâlâ
Özlüyorum seni hâlâ

İşte işte bunu hiç ihmâl etmedim
Ellerinden hasretle öperim

Hakkım yok sende
Ama seninkini değil bu ömürde
Bin ömür yaşasam da ödeyemem…

Sina on sekizini doldurdu
Sadi on üçünde
Kardeşlerimle benim gibi
Beşer yaş var aralarında
Bunu biliyorsun zaten

Ama şunu da bil diye söylüyorum
Ben ikisiyle de gurur duyuyorum
Ve Allah’a ayrı ayrı dualar ediyorum.

Sende benden duanı esirgeme ne olur
Senden gelecek her şeye muhtacım…

Hakkını helâl et lütfen.

En büyük evlâdın
En hayırsız oğlun…

Muharrem Dere
11 Mayıs 2014 - İstanbul