Soy Kefeninikaranlığa doğduğum günden beri ışığa yabancı yüreğim uzaklardan gelen rüzgarın sesine hasret türkülerini yakmış kader soy kefenini anne hüznüme giydir vakitler akşamdır ikindiler güne küsmüş çoktan avuçlarımda yorgun çınar dalları yalnızlığım koynuma sokul ölmüş sevdanın korkunç hüznü kınalamış boğazıma sarılan parmaklarımı soy kefenini anne yalnızlığıma giydir kırkikindi yağmurları bilmez umut eskiyince hüzün nasıl tazelenir şehla gözlerimden giden arzu kör şimdi kaç yıllık hasret titrek parmaklarımda sensizliği çekiyor üstüme her gece acıların doğurganlığı nur topu korku verir gözbebeklere kundağında ninniler büyümemiş çocukların yalnızlık emzirir aç dudaklarını bir çocuk düşle bana benzeyen yumuk yumuk elleri yüreğine kınalar yaksın vakit arefe vaktidir hayal ve rüyalarda kurulur bayram şöleni soy kefenini anne bayramlığımı giydir Şiirime ses olan Elif Reyya Hanıma teşekkürlerimle. frezya |
Tebrik ve sevgimle..