Dün vardın, bugün yoksun, içimde hasretin,
Aklımda gözyaşların, zaferi gurbetin,
Yüreğime prangalar vuran cinnetin,

Nihayeti var mıdır bilinmez ki Özüm,
Gözlerin hayalimden silinmez ki Özüm.

Niye geldin diyemem, gidecektin madem,
Gelişinde şevk saklı, gidişinde matem,
Gönlüm hasretine hiç alışmadı zaten,

Bilerek Cehenneme girilmez ki Özüm,
Bir gül ile baharlar dirilmez ki Özüm.

Gözlerin bir rüya, yanağın gül goncası,
Aşkın içimde yara, hiç bitmez sancısı,
Gel ve git seyyahsın. Ben bu yolun hancısı,

Bir gün için aylarca beklenmez ki Özüm,
Dert bitmeden üstüne eklenmez ki Özüm.

Aynalarda aksin yok, hani nerde kokun.
Ufka doğru uzanıp, saçlarıma dokun.
Ellerim çırpınmakta, girdabında yokun,

Yok içimde bir perde, delinmez ki Özüm,
Yokluktayım bu yerde, gelinmez ki Özüm.

Bugün ağlamakta, gülümseyen dudağım,
Bir gün git diyecek, bu bitmeyen durağım,
Sevdan, kamçım olacak, gözlerin burağım

Yanındayken uykular bölünmez ki Özüm,
Yokluğunda boş yere gülünmez ki Özüm.

Az kaldı, bitmekte diye avunmaktayım,
Harp çetin geçmekte, aşkı savunmaktayım,
Bir iki sendeledim, hala ayaktayım,

Sevdan yoksa ayakta kalınmaz ki Özüm,
Göz kırpmadan bu harbe dalınmaz ki Özüm.

Erol’um öz ararım, özümü ararım,
İlkbahar goncasıyım gözümü ararım,
Uçup gitti dilimden sözümü ararım,

Şiir sensiz olunca okunmaz ki Özüm,
Sen olunca gurbetler dokunmaz ki Özüm.