Bir ana ağlıyor,
Kanlı yaşlar içinde.
Bir ana ağlıyor,
Yorgun, perişan, dökük.
Yüreğinde binlerce acı,
/Dağlar taşımaz/
Bir ana ağlıyor,
Senelerdir boynu bükük.

Güneş kaç kez doğdu o günden beri,
Kimbilir kaç yıldızı ağırladı geceler,
Kaç bahar, kaç hazan geçti, sayamadı.

Seneler evvel bir bahar gününde,
Mehmed’ i oynarken evin önünde,,
Çağırdı yanına, tuttu elini,
Dedi ki; “Yavrum iyi dinle beni.
Büyüdün, serpildin, ondördündesin.
Ulu bir davanın sen önündesin.
Gayri silah tutabilir ellerin,
Allah, Allah diyebilir dillerin.
Baban, atan gitti sıra senindir,
Düşmanı püskürt de bizi sevindir.
Herkes seni bekliyor, evladım git,
Durma yavrum, ya Gazi ol, ya Şehit.”

O an kaldırdı başını Mehmed’im,
Dedi ki; “ana ben daha ölmedim.
Silahta tutar ellerim, bayrakta,
Ben nasıl yatarım, vatan ayakta,
Bekle babam, bekle atam, yetiştim,
Yıllardır kan kokusuyla pekiştim.
Duramam gayri bitmeli bu zillet,
Giderim ana hakkını helal et.”

Yürekler sarıldı, konuştu gözler,
O anı anlatmaya yetmez sözler,
Kaptı silahı Mehmed düştü yola,
Upuzun yollarda vermeden mola,
Kavuştu cepheye Bismillah Dedi,
Allah’tan yalnız şehitlik diledi.

Ana kaldı geride, gözünde yaş,
Senelerce bağrına basarak taş,
Mehmed’i gözledi ufkunda şehrin,
Yürekte yaralar açıldı derin,
Mehmed hiç dönmedi yalnız bir haber,
Yağmurlu bir günle geldi beraber.
Duası kabul olan küçük yiğit,
Babasından sonra olmuştu şehit.
Ana içine akıttı yaşları,
Ah çekti, bağrına bastı taşları,
“Vatan sağolsun” kelamı dilinde,
Yürüdü, çağladı evi yönünde.
Beşikteydi Murat, açtı örtüyü,
Dedi ki, “Evladım çabucak büyü”

İşte o kara günden beri,
Bir ana ağlıyor,
Kanlı yaşlar içinde.
Bir ana ağlıyor,
Yorgun, perişan, dökük,
Yüreğinde binlerce acı;
/Dağlar taşımaz/
Bir ana ağlıyor,
Senelerdir boynu bükük.

Güneş kaç kez doğdu o günden beri.
Kimbilir, kaç yıldızı ağırladı geceler.
Kaç bahar, kaç hazan geçti sayamadı,
Bir ana hep ağladı Anadolu’da.