AĞLAYAN ÇOCUK
Muhammed Eymen’e
Şimdi şuracıkta ölebilirim. İki göz bir odada, Duvarların ölüm kokusunda, Masa başında, bir sonbahar rüzgârında... Ve bir yaprak damarında, sessizce ölebilirim... Ağlayan bir çocuk gibi, Tabutuma renkli çiçekler atabilir Bir eflatun kabristanında, Geçmişi toprağın bağrına sürebilir, Ve ardından saatlerce güneşe kızabilirim... Yağmurdan kaleler yapan, Bir mimar-ı azam olabilirim Yahut elma şekeriyle Bir çocuğu sevindiren Onunla on yaşındaki bir çocuk olabilirim… Zeki Altın ’Mostar dergisinin Nisan 2014 sayısında yayınlanmıştır.’ |
selam ile.