BİR KELİME HASRET
Baba…
Bir kelimeye hasret kalır mı insan? Kalırmış baba… Tam yirmi yıldır sürmedim dilime Dilim sürçerse beni bağışla O günden bu yana yüreğimde Özlem oldu, Ayrılık oldu, Hüzün oldu sadece bir kelime Baba… Şimdi çocuklarım söylüyor bana Ne de tatlı söylüyorlar bir görsen… Bazen düşünüyorum da, O günlerde hiç düşünmeden Öylesine ağzımdan çıkan Ve bugün aklıma geldikçe Ciğerimi dağlayan o kelime Sana da öyle tatlı gelir miydi? Ben sana seslendikçe Yüreğin, bir nehir gibi çağlar, Bir volkan gibi patlar İçin gururla dolar mıydı baba? Yani şimdi ben, sen mi oldum? Sanmıyorum ve inanmıyorum… Senin yerini kimse dolduramaz ki Senin büyüklüğüne kimse ulaşamaz ki Kötü bir rüyadayım Ve birazdan uyanıp Seni karşımda göreceğim belki Sığınacağım yine senin kollarına Özlemle, hasretle sarılacağım boynuna Çıkaracağım içimdeki hazineyi Ve yüreğimi parçalarcasına Dilimi kanatırcasına, Çığlık çığlığa bağıracağım Haykıracağım o kelimeyi Baba… Ama bu ne bir kâbus ne de bir rüya Senin yokluğunda yirmi yıl dönen dünya Kim bilir daha kaç yıl dönecek Ve biliyorum seni bana getirmeyecek Peki, beni ne zaman götürecek, Özlemin içimde daha ne kadar büyüyecek baba? Bulutlara söyle sana kıymasınlar Bu vefasız ayrılığı fazla uzatmasınlar baba… |
paylaştığınız için, şiirlerinizle bizlere verdiğiniz mesajlarınız ve değerli yorumlarınız için kutluyor ve binlerce teşekkür diyorum..