Kur’ân-ı Kerim » 7 / A’RÂF - 23

1-Hz. Âdem ve Havva’nın tevbe duası:

“Rabbena zalemna enfusena Ve in lem tağfirlena ve terhemna lenekunenne minel hasirin.” Meali: “Ey Rabbimiz! Biz nefsimize zulmettik. Eğer bizi bağışlamaz ve merhamet etmezsen, elbette büyük ziyana uğrayanlardan olacağız.

el fatiha

der bir ses

ve

kesilir nefes ...

bedenin ölümüne benzemez ruhun ölümü

tavşanın dağa küsmesine benzer çoğu zaman

hep içine kanarsın

hep içine yanarsın volkanlar içine akıtır lavları

yarasına duaları melhem yapanlara özenirsin

alnını yere çakasın gelir kimi zaman

seccadene dökülür göz pınarların

yakarak yalar yanağını süzülen gözyaşların

ellerini kaldırıp semaya

yakarışın gelir kimi zaman

لاَ تَحْزَنْ إِنَّ اللّهَ مَعَنَا

kimi zaman kocaman bir hiçtir her şey

kalbinde yoksa yeri Mevlanın

yavandır

kıldığın namaz

öz ağlamadan göz alamaz derler ya

kimi zaman yalandır her şey

gözyaşları bile kandırır kimi zaman insanı

ameller niyete göredir derler ya hani

ey kalbimizi gören Mevlam

kalbimizi yu

dilimiz hu derken

gözlerimiz hu hu diye aksın

sen razı ol yeter

der kimi zaman

duaya kalkan ellerin sahipleri

Ya Rabbena ihlaslı kullarından eyle bizi

ve onlar gibi kimi zaman

قَالاَ رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ

deriz...