KENDİMİ ŞİİRLERDEN ASIYORUM...
Bu ülkede her şey olabilirsiniz...
Sanatçı, şair, gazeteci, avukat, hakim, savcı, general, başbakan, hatta cumhur-başkanı bile olabilirsiniz... Ama asla kendiniz olamazsınız. Çünkü kendiniz olmanıza asla izin vermezler!.. I Issız bir patikanın karanlık geçitinde ellerimde tutuklanmış bir akşam ve yamalı yüreğim bu infaz gecelerde kendimi şiirlerden asıyorum çünkü şiirdir payidar kalan İnanmışım inanmışım!.. II Ölü ele geçirildi kalbime iliklediğim umutlar.. biliyorum, ömrüm yetmeyecek hep yanlış ezberlediğim dünyayı anlamaya Eksik yazılmış bir telefon numarası gibiyim temmuz sıcağında kardan-adam düşlerim ceplerimde örgütlediğim militan aşklarım Dargın değilim felçli sevgilere çünkü, tel örgülü aşkların yazgısından bakıyorum hayata Böyle kan revan sevgilerde Sensizliği şiirlerden asıyorum sevgilim... Nereye gömmeli sensizliği nereye?.. Sınadım kendimi acının şakaklarında dokunaklı bir kemanın sesine gömdüm sensizliği... III Ben, hükümlü susuşların, uzak yaraların çocuğu acının kendi derinliğinden bir şair gibi eğilip aldım yalnızlığı ömrüme usulca sokulan bir bıçak gibi bildim yaşamayı... Suçüstü yakalandım törpülerken yaslandığım uçurumları karanlıktan beslediğim ışığımı çaldılar ihanetin yamaçlarında... Böyle kan revan sevgilerde kendimi şiirlerden asıyorum! herkesin yalnızlığının su aldığı bir yerde özgürlüğü kuşanalım sevgilim- aşkın toplama kamplarında.. IV Issız bir patikanın karanlık geçitinde ellerimde tutuklanmış bir akşam ve yamalı yüreğim.. bu infaz gecelerde kendimi şiirlerden asıyorum çünkü şiirdir payidar kalan İnanmışım inanmışım!.. (Birdal ERDOĞMUŞ/2007 |