Sabır Ekelim Taşlaraöfkeleri dikişinden söküyor terziler dillerde toprak ezgili türküler yüzümüzde ihtişamlı yenilgiler ruhumuzda soysuz çizgiler hırsla kavruluyor topraklar iştahla tüketiliyor erdemler yenildik düzmece yalanlara kırıldık hep kendi içimizde düştü garip insanım yollara mest oldu haram kumanyalara ek yerimizden söküldük her gün ayrıldık özümüzden kumpanyalarla sabır ekelim taşlara dillerden ipekler aksın toprak ölümlerle sarılı aşk tenden ayrılmamış hangi ağıt boğan nabzımızı, hayat mihmanlıkmış saklandık kendi inimize, sevinin rengini unutmuşuz düştük mutluluğun dalından, zamanla çürümüşüz sözcükler boğuldu dostlar, kendi içimizde bölünmüşüz damlasak dibimize çoğalsak yeniden susmasak konuşsak aşkla ta özünden kendi öykümüzü yazsak içten derinden dağıtsak yalanın tabularını en kökünden son oyununu oynasak yaşam perdesinde akar mı sevincin gözyaşı gözlerimizden! Selahattin YETGİN |