her şey ne kadar güzel
işsiz değilim çoğumuz gibi
haksız bir rüzgârın önünde avare
koşan boşlukta çaput değilim
yaşam yorgan ucuma kadar dolu

peki ben neden öldüğüm bir yardan
hep başka bir uçuruma doğmaktayım


her şey ne kadar güzel
yalnız değilim çoğumuz gibi
dostlarım var gizlerimin gözleri
mezarı yolunda bir yerde yoldaşlarım
annemin göğsü, babamın şemsiyesi serin

peki ben neden ordular ortasında
kesik baş diri gibi kendimden uzaktayım


her şey ne kadar güzel
hâlâ bir ışığın dürtmesi ışığın elleriyle
defneye doğru sular, hava zeytin acısı
çocukların karşıt duruşu bilmeziye
fısıltı, kucaklaşma, öpüşme gibi yağmur

peki ben neden gözlerim nemrut bağlı
sağanak ateşle dağlanıp yanmaktayım


her şey ne kadar güzel



ömer faruk hatipoğlu


(SÇY, hera, 2000)