Dost Bildiklerin Sokmuş Hançeri Bağrıma
Yıkıldımı şimdi cümle cihan başına
Ömrünün baharında hazan Çöktümü gülistan bağına Şimdi verselerde suyunu Buz tutmuş pınarlardan Dindiremezler gönlünde kaynayan volkanı Şimdi toplansada cümle cihan Gelsede başına nice bilge tabibler Tesir etmez gönül yarana Bir dostun hançeri sokulmuş bağrına Hiç ummadığın bir anda Düşmüşsün kör kuyulara Şimdi toplanıp gitsen kervan geçmez vadilere Şimdi otursanda çağlayanların başına Şimdi yaksanda koskoca İstanbul’u Senin olamayan yar uğruna Geçermi sanırsın eline birşey Dinermi kıvranıp durduğun amansız sancılar Sönermi yangınların bağrında Şimdi yürü uzun uzun Zindan gecelerin koynunda Görmesin kimseler yanaklarından süzülen Hicran yüklü gözyaşı pınarlarını |