Dipsiz bir kuyuydum bulduğunda beni
İçime atılan taşlardan temizlenmek
Koparıyorken insanlığımın ilk düğmesini
İnancımı kurban ediyordum gecelerin zifirine




Helallik isteyen kahır
Kıyıdan-köşeden sızıyor çırpınışlarıma
Çarpışıyorum kimsesizler meydanında
Ağıtlar sürüyorum yüzümün her köşesine
İhânetlerine katlanabilmek için
kirli düşünceler besleyenlerin
Eli-yüzü düzgün kâğıtların kesip uçlarından
Bir tutam saçımdan
Gömleğimden bir parça
bağlıyorum uçurtmaların ayaklarına

Tertemiz yüreğim
çamura bulanmak üzereyken
buldun beni





Sol kanadından vurgun yiyen
melek gibi
Düşüyordum göklerin ellerinden

Tuttu gecelere teslim ettiğin ruhun
kâl-u belâ`da
kaderimden


Bilir misin
bilirim
Yalın ayak göğsümde dolaştığın saniyelerin çınlayışını kulaklarımda
Kan kokan sözleri yudumlarken
başımı sokacak kale
göğsümü koruyacak siper oldun

``Korkma.`` dedin
`` Zûlüm perdesi aralanıpta,
merhâmet zincirinin halkası takılmazsa boynuna,
taşıdığım can`a yemin olsun ki
terimin tuzu yakıncaya dek bedenimi
taşırım seni sırtımda.. ``
dedin...
sustun...
ağlamayı bir süreliğine erteledin yüreğimde





Gözlerime fısıldadın âşkın en saf hâlini
Horlanmış gözlerin hapsinden çıkıp
Sözlerine emânet bıraktım düşlerimi




Kâbuslar neresinden yara aldıysa şu sıra
Acısından acıtmıyor artık acılarımı




Sen geldin

Yıldızlar daha bir parladı sanki
Ay bile caymıştı
her gece bekçisi olmaktan
gönlümle kavgalarımın






Çok yalnızdım bunca kalabalık içinde
Köşesine bir kâse süt bırakılan bu sokağın
Anne kokusundan mahrum kedi yavrusuydum
Bir tutam sevgiye tüm şirinliğimi sergileyecekken
buldun beni


uzaklaştırdın
alnıma düşen çizgilere
mürekkep lekesi akıtanların gölgesinden




Ölümlü âşkların
adileşmiş şahıslarına
ölümsüz şiirler yazarken buldun beni
kırdın kalemimi
sen ben olmaktan sıyrılıp
b/iz olduk
satırlarında mutluluğun






***

Şu bedenim
çöp olsun ki kuyu diplerinde
kimliğimden haber veren
mezar taşım olmasın ki kara toprakta
seni senden bile çok sevdim ben






beni ben yapan sana
umursamadığım bu canın af dilendiği her saniyesi
fedâ olsun
sensiz olduğum gün
ölümle randevum var







kadınım dediğin her ânı
soluncaya dek
sulayacağım gözyaşımla...





Zeynep Ece Eren