Ben Sana Hep Sustum
Yorgun gözlerimle anlatmaya çalıştım ama
Sen bende kördün Ve susmayı tercih ettim ebediyete seni gömdüm Ve sevgim yüksekti kaf dağı kadar Büyüktü okyanus derinliğinde Nasıl anlatabilirdim ki sensizliği Bir nebzede olsa sindiremedim özlemi Ve ben hep sana sustum… Bir bakıştın gönlüme Su gibi a/kıştın baharıma Koşar adımlarla arayı açarken Naçar aksak peşinden sürüklenendim. Bu aşk için dağlar taşlar ile dertleştim Kelebekler uçan kuşlar şahitti benden yana Mum misali erdim günde güne Bir sen göremedin amaydı aşka gözlerin Bir sen sağırdın Ve ben sana hep sustum… Vurdumduymazlığını Avareliğini serseri berduşluğuna vurup Sen sevdamıza koyacak isim ararken Ben seni sevda dolu cümlelerimin öznesi yaptım Seninle biten hiçbir cümleme ne bir nokta Ne de bir an olsun duraksayıp virgül de koymadım. Sana olan sevdama riyakârlık Belirsizlik hiç mi hiç yakışmazdı. Üç noktaları da attım noktalama işaretlerinden Sen okumasını bilemedin, bilemedin İşte bu nedenle ben sana hep sustum… Hani senin o küçücük önemsiz dediğin Benim için ise anlamı çok büyük olan şeyleri Kimselere anlatmadım. Ne bir gülüşüne, ne de sözüne Kendime pay çıkarıp hiçbir anlam yüklemedim. Senden sonra, hiçbir yüze gülmedim Başka gözlere bakmadım dokunmasın sana diye. Ama sen bende ki seni göremedin Ve ben sana hep sustum… Belki karşıma çıkarsın umuduyla Yolumu değiştirdim, düştüm sokağına Yürek sancımı belli etmedim. Gözyaşımı içime akıttım damla damla Sesimi yükseltmedim sana gider Duyarsan için yanmasın diye Ben sana hep sustum… Bitirme sana deli divane olan bu avareyi Ben bitiremem bende ki sevgini. Sarıp sarmalarım seni Vebalini de yüklerim heybeme Atar omzuma bismillah derim. Günahın da benin olsun, çıkarım yoluna Katlanırım, gelecekse senden gelsin ölüm! Ama sen son sözünü söyle Bensizlik bayrağını çekmeden. Çünkü Ben sana hep sustum. //Sustum. Suskunluğum, susturanlara armağan olsun.// Mustafa KARAAHMETOĞLU 28.03.2014/02.30 Şiirime ses olan Mehmet Fikret Ünalan ağabeyime gönül dolusu teşekkürler. |