İhtiyar dünyada biz de yaşlandık,
Her birimiz ayrı bir kentin koynunda,
Çizilen kaderin biçtiği rolleri oynuyoruz.
İçimizde gün geçtikçe çoğalan sevgi,
An gelecek, sığmayıp taşacak.

O vakit, her şey bambaşka görünecek,
Renklere, mevsimlere gülümseyip,
Daha çok seveceğiz.
Bir güvercinin gözlerinde,
Papatyanın tül tül yapraklarında,
Portakal çiçeğinin kokusunda,
Köy kiliminin dokusunda,
Sevgiyi derinden hissedeceğiz.

Her yağmur tanesiyle, yeniden biteceğiz,
Umutsuz kurak gönüllerde.
Her meltemle, türkü olacağız dillerde;
Ve kederli sokaklara, gün gibi doğacağız.
Biz dursak da sevgimiz koşacak,
Gürbüz çocukların ardından;
Gökkuşağında uçurtma olup coşacak…

Nazlı bir gelinin oyasında,
Müebbet mahkûmun rüyasında,
Issız göllerin aynasında;
Dağ yamaçlarını aşacak,
Yaşayacak sevgimiz,
Hep yaşayacak….


Muhittin Alaca