Sevdiğini gözlerinde koskoca dev yapmıştı o farklı ve bambaşka bir insandı

bir dolu benzin istasyonları bitmek bilmeyen araçlara o ve diğer eyaletlere hizmet veriyordu

para su gibi akarken Amerika’lıların uzattığı eller kasalarını tıka basa Amerikan dolarlarını yığdırıyordu
onlar hiç yılmadan çalışıyorlardı ama Alfida onun ne konumda olduğunu bilmiyordu bile
o sadece kendine yol açmak yeni bir akım yaratmak için kendine ait bir ismi yazdırmak için marka olmak için uğraşıyordu yükselmeliyim diyordu başkaları umrunda bile değildi

Bugün belki de onun adı yazılacaktı belki bir dolu gazeteci ünlü moda tasarım dergileri editörler kısacası önemli insanların enerji istasyonlarının diğer eyaletlere kablolarla iletişim yaparak onu hissettireceği bir platformda olacaktı

bu çok çok çok önemliydi ilk adım burada idi

annesine ait küçük arabayı aldı okulun yolladığı yerde defileye iştirak edecekti belki podyuma o da çıkacaktı kendi tasarımlarını çok güzel taşıyordu o

saatler geçti sıcak bir kahve içti kendine geldi silkindi ben hazırım dedi

dev podyum müzik eşliğinde kırmızı kat kat olan kadife perdelerle yukarıya doğru kalkıyordu şimdi heyecan yapmadan yürüyecekti

kimseye bakmadan gülümseyerek podyumda ki kırmızı halıyı takip eden ayakları
uç kısımda hafif gülümseyerek göz ucuyla bakmasını gerektirdi

yeşil turuncu şal deseni eşarbı olan bir bayana çok az da olsa gözü ilişti yanında konuştuğu
Yasin vardı hayal olmalı dedi ayağı hafif bürküldü kendini toparladı müzik dahada arttı dönerek sahne içine tekrar girdi

Bana dininden temizliğinden tertemiz olduğundan bahseden sen!

şeytanın tesadüf diye hazırladığı podyumda bana görünecektin tüm gerçekliğin ile diye o an gülüyordu

aslında kendi ne gülüyordu
o an boş ver be kızım aldırma dedi içinden
olmazdı zaten

şu herkesin kızdığı yoldan çıkaran diye bahsedilen şu DİABOLOS KARANLIKLARIN EFENDİSİ! bazen kötülük diye iyilikler sunuyordu aslında

işine okuluna verecekti kendini başarılara adadı
ülkesi için çok önemliydi başarmalı marka olmalı idi,

intikam mı işte kadının zaferinde bu idi
şeytan ey karanlıkların efendisi seni yenmenin zamanı geldi diyordu


HEY!DİABOLOS KARANLIKLARIN EFENDİSİ


Omuzumda ne işin var?kıpır kıpır kırmızı boynuzlu kanatlı adam
çirkin suratın sinsi sinsi söylenirsin durmadan
beni üzmek için uğraşırsın
belki tüm kötülükler sendendir o emrolan
durmadan komut verirsin bıkmadan
ismin ne güzelmiş oysa Lüsifer
o meleklerin en güzeli yüzünde


herkesin sevdiği Yaradan niye savaşa girdin söyle
en kutsal melek en kudretli sendin oysa içinde
niye bu baş kaldırı bizi niye sevmedin
dünya onun için mi hep kirleniyor böyle
Ha söylesene Lüsifer!
bana gösterdiğin acı ne?sevdiğin bu işte diye
çok mu haz duydun şimdi
karmakarışık yazdığın şu hikayede


elinde çatalın hala böbürlenirsin
dünya kürsüsünde
söz verdin birbirine düşüreceğim kıydıracağım
yarattığın insanları diye
niye kanı seviyorsun sen?
kan akıtmayı yüreklerde
niye işkenceyi seviyorsun sen
acıtmayı kalplerde


ne de meraklısın havalarda ki hükümranlığa
sahte tarikatların başında cennetten kovulurken
şaşasını sürüyorsun dünyada
Yaradan benim bana tapınacaksınız!
diye bağırırken
kuyruğun sallanır ötelerde
başardın beni de kahrettin bugün
doğrularımın üstünde tepindin

kahkahaların ile kirlettin
en önemli günümde


GÜNLERCE UYUMADIM
BÜGÜN İÇİN

İMZALANACAKTI
TASARIMLARIM

OYSA SEN NE YAPTIN?
UMUTLARIMI RENGİMLE BOYADIN

EN GÜZEL GÜNÜME
KENDİ AYAKLARIMI DOLADIN
HAİNCE