İçinden bir dürtü sürekli ona doğru itiyordu,sesini duymak onu anlamak hücrelerine kadar çözmek aslında zor işti Afrida zor bir kızdı

vahşileşmiş gibiydi dinlediği acı dolu hikayeler büyük annesinin kurumayı bilmeyen o nemli gözleri dedesi hiç gözlerinin önünden gitmiyordu

hayat zordu aslında tam bir savaş veriyorlardı o kalabalık şehrin ortasında
gece hayatı şarkılarıyla sabaha kadar süren eğlencelerde hep mükemmel olmalıydılar

annesi şarkılarına geri dönmüştü,sesi yırtıcı bir hayvan gibi Afrika ’nın en sıcak bölgelerine uğrayıp nefesinden akıyordu

çok zordu işi yeni besteler yeniliklerle çığır açması gerekiyordu
bir de kızından ona yepyeni kostümler dikilirken
o çok harika bir kadındı

sadece annesine dikse bile yeterdi sadece kendi ruh dünyasına ait olan süper tasarımlar
okulda sergilenen elbiseler ile o hep ön sıradaydı

aşk denilen
yorgun küskün yalpalayan harfler sadece insan denilen olguda belirirken
ırk rengi millet yaşadığı coğrafyada ne önemi vardı tesadüfler olmazları çağırıyordu


SİMSİYAH GÜL VEDA YAZARKEN


Saçlarımın uçlarına değen rüzgar
bilmediğim şarkılar bırakır bazen
bir parça hüzün koyar
giderken sabırla her bir teline
sultan olmak kim ben kim?
baş tacı edeceğin yüreğine
korkuyorum bu masal böylece tertemiz kalsın
dönmesin gerçeğine
tılsımı gider ayrı yolların
ayrı memleketlerin insanıyız biz
siyah beyaz bak ayırmış bile renklerinde


Her şeyimiz ayrı bak
olmazların kirleri birikmişken tırnak diplerine
şarkılar söylüyorlar geleceğin sözlerinde
rengimiz ayrı bizim
olmazların gerisinde
bir masaldı işte geldi ve geçti sayfalarının birinde
ben bambaşka savaşçı
deli dolu ruhum sesimle
zafer yazmalıyım ülkem insanlarına


çizgilerim savaşın resmidir
vahşi Afrika ormanların
ellerini açıp dua etme şimdi sakın zorlama
sen ayrı dünya insanı
ben hiç bir dine inanmayan haykırdığım isyanlar
günahtır !
dua et diye teselli verip durma şimdi
beyaz kanunları yazan kitaplara
işkence yasaları
onların dini olsun satırlarında
katılmayacağım çan sesleriyle
uyaracaklar damlarında


kiliseler yabancı bana
soğuk heykeller üşütüyor
her defasında
sen sıcacık Afrika oldun hep hülyalarımda
bin çeşit kılığa girerken derin rüyalarımda
hep ayni renktin aslında
ben kim şiir yazmak kim
ama bak ne çok satırlarım oldu
dimi ?şu anda
olmazların sancıları kıvranırken solumda
yüzlerini asan ailemdi karşımda


seni unutmayacağım
bak el sallıyorum şimdi
asla gözlerine bakmadan sana
ve o kalabalık dünyana
son yazdığım satırlar
veda yazıyordu aslında







GÖZLERİNE BAKMADAN
ŞU SON SATIRLAR
BİR VEDA ASLINDA


AFRİDA