Kalın köklerinde yapraklarını sımsıkı saran dökmeyen ağaçların kutsal sayıldığı Pagan döneminde ölümsüz yaşamın simgesiydi bu ağaçlar

Eski Mısır Çin Yahudilerin önünde eğilip büküldüğü yaşam simgesi bu ağaçlar ölümden korkan insanların tapınağı idi,bunlar nesnelere tapınan kıyamet gününde bu taşların şahitliğine inanmış kişiler idi..

Sonraları Hristiyanlığın yayılması ile birlikte onlara göre inaçlarında şeytanları korkup bu ağaçtan ve ışıklardan korkmalarını sağlamaktı

ağaçlara bir şeyler asmak süslemek geleneği cennet bahçesindeki elma ağacı tasviri üzerine çıktı,
çörekler şekerlemeler mumlar astılar bunlar batı Alman’ lardı

sonra göçmen Alman lar Amerika ya bu geleneği taşıdı derken Avusturya ,İsviçre Polonya Hollanda Japonya Çin dünyada gelenek haline geldi

çocuklara hediye bırakan Noel baba ise Antalya da Demre Myra Piscopos Nicolaya kökeni uzanır

efsanelere göre kuzey kutbunda yaşar oyuncaklar yontar bacalardan evlere ren geyikleri ile ulaştırır

Afrida ’ nın yaşam satırlarında ise hayat
ayrımcılığı ırk değil ama din konusunda yapmaya başlamıştı bile,karşısındaki doğrular diğerine yanlıştı,

yılbaşı akşamı yemeğe davet edilen Yasin

ben o gece et yemeyeceğim dedi sadece meyve hazırlayın bana anlaştık mı?

niye ? Afrida gülümsedi domuz eti yok ki hindi var hemde fırında kocaman kızarmış bol bezelye ve havuçlu,

dinim müsaade etmiyor ısrar etme bakalım küçük hanım sadece meyve ve şekerleme kahve bana yeter


ÜFLEDİĞİM DUALARIN ÖTESİNDE


Dionysos emredince kan kırmızı şarap sızar dudaklarından
oyma tapınakların etrafında toplanırlar
kutsal saydığım taşlar baş ucumda
nerede huzurum gösterecek tanrılar tanrıçalar
istediğim doğruları artık ben yazacağım
şimdi tanrıça benim rengime boyanacak


kıyamet gününde konuşacak ızdırabımı yazacak kutsal taşlar
heykellerde resimlerde doğanın her yerinde Afrika bağıracak
halimizi gördü ağlıyor yardım edecek kainattaki tanrılar
enerji verecekler evimin her köşesinde şimdi
mutluluğu yükledim bize dokunamayacaklar
kontrolünü kaybetmiş zihnim


onlara hizmet eden köleler
benim inancımda olmayacaklar
şaşırdım mı ben yoksa
beni boşluğun ortasına iten kim?
başka güçler mi yoksa sardı şu bedenimi
nedir bu kin?nedir bu öfke?bende bitmeyecek mi?
diz çökerek şimdi ışıklı şu ağacın önünde


kendilerine yazdığı beyaz sayfalı dinleri itip
kendi dinimi kara kalem kömürüyle
belki de ben yazacağım
bir paganmıyım ben ?
puttan taştan ağaçtan
hangi sesi ararım?
canlansın ses versin bir çare bulsun
diyeydi
oysa dualarım


BEN AFRİDA
DOĞRULARI ARARKEN
BİR IŞIKLI AĞAÇ
SOĞUK BİR HEYKELİN
ÖNÜNDE NİYE YALVARIRIM?
EYVAH İŞİTEMİYORUM
NİYE CEVAP VEREN YOK?
OYSA
BEN ONUN SESİNİ ARARIM


AFRİKA’LI MODACI AFRİDA’NIN AŞK HİKAYESİ