Son Ver Şu Amansız GidişeZifiri karanlığın akabinde doğacaktır güneş Aydınlığa gark olacak âlem!... Telaffuzu zor cürümlerin gölgesinde zaman Taarruza uğruyor birbirine kenetlenen gülüşlerimiz Son defa mı kokluyoruz kırmızı gülleri Varsın zalim zulmüne şarkılar bestelesin Teyakkuzda demlenen şiirler güfteler yine bülbüller Bak afakta tütüyor aşk buudlu sözler Son ver şu amansız gidişe Oy benim can özüme yıldırımlar düşüyor S/akladım düşlerimi bulutların ötesine Ürkek bir güvercin kanatlanıyor müebbet nefesli Hasrettik bunca zaman kafeslerdeydi mevsimler Öyle bir iklimin öpüşleri dokunmamıştı leblerimize Gizli baharlar neşvünema bulmuştu... İsraf etmemiştik yıllar var ki zalimce çiçekleri Kanatmamıştı yad ellerin insafsız lehçeleri bile... Bilmiyorum bir daha filizlenir mi böyle bir bahar Susarsak diner mi ağısı içine akan gözlerin yaşı Çok zaman geçmemişti bir zifiri karanlıktı gökyüzü Aydınlığı çok mu gördünüz sevgiye dem tutan uzuvlarımıza Haydi hep birden katlet aşk mağduru yüreklerimizi Azaba alışık umutlarımızı yık bendini yıkan hallerinle İsyan yok kırılan gönüllerimizde Yine dua ile pas tutmuş basiretine tebessümler diliyoruz Aşk ikliminde terbiye edilmiş kutlu nefeslerimizle... Nuray AYHAN... “Dost bî-vefa felek bî-rahm devran bî-sukûn / Dert çok hem-derd yok düşman kavî tali’ zebûn...” (Fuzuli) |