HEP AĞLADIM
Dün yemyeşil dallar arasından
Meyveleri yerken mutluydum Şimdi hayat son bahar gibi Yapraklar dökülürken ağladım Yeşil bir örtüydü her taraf sararıp soldu Gözyaşlarım şimdi oldu çağlayan Felekle tek başıma uğraşıyorken Hayata küstüm, her gün ağladım Kâh be felek ne ettim ben sana Naçar koydun bu gurbet elde Boynumu büküp yalnız hallerde Gözüm yollarda, bakıp, bakıp ağladım Gün doğarken güneşi kıskandım ağladım Kuzuları, kuşları, çiçekleri, arıları kıskandım Kuzular anasını arar çoban çalar kavalı Ben onlara bakıp, bakıp ağladım Yağan yağmura ıslanan otlara yapraklara Susuz kalmış toprakta can buluyorken canlılar Çevremdeki insanlar mutluluğa koşuyorken Çaresiz bir halde onlara bakıp, bakıp ağladım Vasıf’ım Geçmişi hatırladım dikenliymiş yollarım Zorluklar omuzumda imiş nasıl dayandım Felek gülmez yüzüme yollarım karanlık Yaratılan güzelliklere bakıp, bakıp ağladım VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU 13.03.2014 PERŞEMBE |
selam ve saygılar