(3 harf ile 5 nokta) (*)

Ey gülün aşkıyla inleyen bülbül!
Aşkı pervâneden öğrenmek gerek.
Onu üç harf, beş noktadır sananlar
Aşkı pervâneden öğrenmek gerek.

Her murâda erdi gönül güdenler
Aşk oduyla yandı bâzı bedenler
Dibâce-i aşkı; aşk zannedenler
Aşkı pervâneden öğrenmek gerek.

Bakamaz âşıksa yüzdeki kaşa
Koru elle tutar, istemez maşa
Göz kırpmadan atar kendin ateşe
Aşkı pervâneden öğrenmek gerek.

Kendi yansa bile eli yakmadı
Mâşûkundan başkasına bakmadı
Canın fedâ etti sesi çıkmadı
Aşkı pervâneden öğrenmek gerek.

Gönül eleğiyle aşk korun ele
Ateşi berite çevirdi bile
Nâr-ı semenderi kundak yap bele
Aşkı pervâneden öğrenmek gerek.

Say dese sayarmış çöldeki kumu
Aşktaki delilik bilmem ki, bu mu?
’Aşka âşık’ olan, bir Bengisu mu?
Aşkı pervâneden öğrenmek gerek…
O’nu pervâneden öğrenmek gerek...

Hanifi KARA

AŞK (*)

Kınamayın a dostlar, âşığın gönlü şokta
Onu yakan kavuran, üç harf ile beş nokta...

(*) Aşk: Arapça’da ayın, şın ve kaf harfleriyle yazılır,
bu üç harfte beş nokta vardır...