BAY KUŞ
Uyu dedi yaratan çam dalının kuytusunda
Uyudu Oyyy Oysa Şerre ortak edildiğini nasılda ustaca gizlemişti bilinci Bir günün bitimi Bir öğle üzeriydi tam da düşü Öğrendi Karanlıklara mahkûmdu “ hu” diyen sesi Yüreğin köleliği kime Düşünüyordu yüzyıldır aklın efendisi kimdi Sesi düşmeliydi gündüzüne Değişmeliydi yazgı Işık Ah ışık ne çoktu Ve yanıyordu gözleri Acı ağrıdan daha çok daha büyük Koparıp attı dilini Ve elleri oydu karadan gözlerini Önce kırmızıymış meğer yazgı Gözleri kırmızı da ölürken bildi Zılgıtları başlatan o ses Hep şerri büyütürdü Aldı sesini ölümlerden bay kuş Verdi güneşe Ölümden doğuyordu bilinci Şimdi Şimdi özgürdü Saadet YILDIRIM |