KARANLIĞIN ÇOCUĞU
Saat 02.30 gece yarısı
Üşümüş camlardan ay ışığına bakıyorum Oda üşümüş galiba solgun ışıklı Çekmişken solgun ışığını ay Zifiri karanlık çökmüş sokaklara Hani hareketli sokaklar nerede Acıyan yüreğim birden ürperiyor Ağlıyor yalnızlığa, kanıyor çılgınca İçimden haykırışlar çığlıklar bir şeyler anlatıyor. Koşmak koşmak enerjim bitinceye kadar koşmak Kaybettiğim yitiğimi bulmak tutmak ve hasretle tutmak Oysa koştukça tükeniyor kelimeler tükeniyor heceler Galiba onlarda üşüdüler titriyorlar Hasta ellerimde cümlelerim de üşüyor, titriyor. Koşarken karanlıklarda tüm bildiklerimi ekmek, Dökmek istiyorum karanlığın kucağına Büyüsün istiyorum karanlığın çocuğunu Büyüsünde sokaklarda karanlığın çocuğu Senin yokluğunda doldursun sokakları M..E..K...K...E..........AR................ |
saygımlasınız