ZEYNEP
Şimdi oynuyor sokakta,
Biraz sonra kopacak kıyamet. Haberi yok bilmiyor da, Kusacak zehrini hıyanet. Ölmek çok yakın belki, Umudun sönmesi andır. Saniye geçmedi ki, Şehide yakışan bu kandır. Misketler gökten ışık ışık iniyor. Biraz sonra öldüren bomba, Gürültüsü göğü deliyor. Çöktü korku ve kasvet. Zeynep ağlıyor bebeğine, Suçunu soruyor ’Neden?’ . Bir filiz kadar taze ,ölüm niye, Cansız yatıyor küçücük beden. Sırıtan, ruhsuz cani robotlar, Kan emen vampirler. İnmesin çocuk yüreğine korkular, Kırılsın artık zincirler. AR--64 |