Çok Derin
Bekleyerek
sokağın bir köşesine sığınmış kerpiç evin ev’in sedirinde ayrı gayrı ırakta hani yan yana da gelsek küs gibi göğün kirini siliyorum çok derin en derinden bakarken gözlerine iki dargın komşu gibi üstünkörü dokunuyorum sarmaşıklara gülümsemelerimiz saklanırken dudaklarımıza neşeli değiliz hüzünler yanımızda yadımızda yanı başımız da biraz daha yakında sen orada ben burada öylesine sararıyoruz işte ağaçta solan yaprak misali teleğimizi döküyoruz dokunmadan birbirimize uçuyoruz ama kanatlarımız yorgun ikimizde bir dal arıyoruz ayaklarımızın altında kırılmayacak bir ışık arıyoruz karşımızda yanarken karanlık gecelere sönmeyecek |