bulana - durulasağım yattı dinlendi solumun üstünde solum yorgun solum tedirgin solumda masmavi bir deniz ortasında yanarak kararmış bir ada yaram dumanı üstünde görürüm hala önümde bir nehir hayat gibi ya da hayat nehir gibi akan ben neresinde nehrin nehir nereden akar nereye akar bilmem solumun yarası nehirde karası hayatım bırak da incitmeden acıyan yerlerimi sevgilinin kutsalıma nakşettiğim hatırasını ellemeden ellerimi kaybetmek istediğim ellerini uyandırmadan sızılarımı hatırlayıp bir türkünün ezgisinde artık acımaktan acısını duymadığım ayrılığı şu nehir gibi allahsız karanlığımda aka aka bulana durula belki yare varır diye akışın sonu dönerek yüzümü yarin kıblesine madem ki ellerine akamıyorum kendi ellerime ağlayayım. |
nehir olup akmışsınız hayata kaleminiz daim olsun çok hoş dizelerdi tebrikler