Gölge;
Kültürümüz gereği hep GÜÇ simgesi olmuştur korkutma adına. Onu eğlenceli kılmak ise yine düşmüştür büyüklerimize, Hacivat ile Karagöz oyununda. Çocokken kaçımıza oynatılmadı duvarda eğlenceli olarak
ne kuşlar, tavşanlar? Karanlık korkumuz bu sebeple değil midir bilinmezlik adına? Kendi yarattığımız gölgelerden korkmadık mı çoğu defa bizler?
Çocuk oyunu olan He-Man bu sebeple doğmamışmıdır dersiniz yine batılılarca gölge oyunumuz olan hacivat/karagöz e inat?
Hep çocuk kalmışız da meğer, büyütememişiz hayallerimizi, geliştirememişiz bilgilerimzi.
Çocuklarım için yazdığım şiirlerimden biriydi yine bu arkadaşlarım. Düşüncelerime eş bir onları bulabiliyor ve anlatabiliyordum felsefemi, iyi yetişmeleri adına. Bu satırlardaki bilinmezleri anlatabiliyordum ölüm dışında.
Onu da bir fidanımı kaybettiğimde anlatabilmiş oldum kalan yavruma:((
Şimdi beni duyduğunu bildiğim yavrum anlatamıyorsa da bulunduğu yerleri, biliyoruz ailece iyi insanlar olup, iyi işler yaptığımızı. Biz erken yaşlanmış olduk sakınıp sakladığımız çocukluğumuzla. Düş gezginleri gibi yıllara yol alıp, genç kaldıkça. Tek yapabildiğim artık, büyüklere masal anlatmakta. Masal yaşını geçmemişlerine elbette.
Değerli yorumlarınız için teşekkür ederken, yaşam ne kısaymış meğer diyebilmeniz ve onu çok iyi değerlendirebilmeniz adına, sevgilerimi yolluyorum kayısı tadında.