Kurt; vahşi tabiâtın soylu, haşin üyesi
Uzun uzun ulur ya, ürpertir vâkûr sesi

Avlanır, beslenirler onlar sürü hâlinde
Lider kurtsa sürüyü koruma vebâlinde

Bir de yavru kurtlar var, tâlim yaparak hergün
Değişip, gelişirler... İşte günlerden bir gün

Anne kurt yavrulara gezdirirken yöreyi
Anlatır itinâyla, örf, anâne, töreyi

Tanıtır tabiâtta gördükleri ne varsa
Yavrular dikkâtlice tâlim ederken kursa

Bu esnâda, bakarlar otlanmakta bir sürü
Yavrular daha önce görmemişler bu türü

Hemen suâl ederler: “- Hey, anne! Nedir bunlar?”
Anne kurt cevap verir: “- Bunlar otcul koyunlar

Gıdamız onlar bizim, zaman zaman avlarız
Güç-kuvvet kazanırız, sonra ulur, havlarız...”

“- Peki ya yanlarında sopasıyla duran ne?
Hiç tereddüt etmeden cevap veriyor anne:

“- O bir insanoğludur, çobandır; koyun güder
Bakar, besler onları, bizlere hazır eder”

Bir de çoban köpeyi yanlarında duruyor
Yavrulardan birisi merak edip soruyor:

“- O burnu kara hayvan, bize benziyor sanki
Anne onun adı ne? Merak ettim inan ki;

Onların arasından bize doğru bakmakta
Boynunda dikenli tel, salyaları akmakta...”

“- Ah o mu evlatlarım, aynı bizim cüssede
O bizim düşmanımız bize çok benzese de

Birkaç kuru lokmaya koyunlara bakar o
Saldırırsak sürüye, canımızı yakar o

Aynı soydan olsak da insanlar ona “it” der;
Ne bizlere yedirir, ne de o kendisi yer...

O ne it oğlu ittir, hiç kayırmaz soyunu
Dostlukta bizi değil, tercih eder koyunu

Size son nasihâtim; dikkâtli pusu kurun
İte dalaşmaktansa, koyundan uzak durun...”
...


Evet dostlar; bir kıssa daha bitti böylece
Hissenize düşeni bir düşünün öylece

Söz meclisten dışarı, yok kimseye kastımız
Helâl edilsin haklar, sevgi dolsun testimiz

Paylaşmasını bilin, “hepsi benim” demeyin
Helâlinden kazanın, haram lokma yemeyin

Paylaştıkça çoğalır bereket, kazanç ve kâr
Stoklanmış çoğu mal, ya çürür ya da kokar


Kadir Çetin 11.02.2014 İzmir